– NATO dijeli odgovornost za demokratsku stabilnost na Balkanu, a neuspjeh saveza da se suoči sa potrebom za jedinstvom po pitanju Kosova, te da zaustavi aktivnosti predsjednika bh. entiteta Republike Srpske Milorada Dodika ne predstavlja samo neodgovornost, “već je od materijalne koristi za Vladimira Putina, navodi Edward Joseph, profesor na Univerzitetu Johns Hopkins u Washingtonu.
Joseph u komentaru na Twitteru navodi bi se članice NATO tokom sastanka u Litvaniji sutra i rasprave o Balkanu trebale imati u vidu “neizbježnu odgovornost” saveza u regiji.
On smatra da je neriješen status Kosova “gorivo za Putinov rat u Ukrajini i njegovu moć”.
– Kosovo nije marginalno za Kremlj; ono podstiče osnovni argument da je “zapadni poredak zasnovan na pravilima veštački”. Vazdušna kampanja NATO-a iz 1999. godine, uprkos ruskim primjedbama, ključna je zamerka Putina”, smatra on, te dodaje da je upravo pitanje Kosova “održava srpsko-ruski odnos.
– Otvoreno pitanje Kosova održava “Srpski svet” i u Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori, na korist Rusije”, napisao je on, te citirao šefa diplomatije Srbije Ivicu Dačića koji je povukao paralelu između Kosova i bh. entiteta Republike Srpske.
– Podjele unutar NATO-a podržavaju sukob na Kosovu. Odbijanjem da priznaju Kosovo, 4 države NATO-a – Grčka, Rumunija, Slovačka i Španija – svoju polugu predaju Beogradu. Insistiranjem na prethodnom “pristanku” Srbije na nezavisnost Kosova, ove četiri zemlje NATO-a osakaćuju dijalog sa EU, podcrtao je.
Joseph kritikuje premijera Kosova Albina Kurtija, navodeći da on “bezobzirno prkosi NATO/EU/SAD”. Međutim, on ističe da Kurtijev stav o sjeveru Kosova, uključujući po pitanju provokacija protiv Srba, nailazi na osude širom kosovske opozicije, medija i civilnog društva.
– Nasuprot tome, protesti protiv Vučića se fokusiraju na zlostavljanje građana Srbije, korupciju, kriminal, zarobljene institucije. Malo se govori o pravima Albanaca u Preševu, ili neprijateljstvu prema Kosovu, navodi on.
Navodi da na Kosovu “opozicija poziva na nove izbore, a da u Srbiji to čini Vučić – znajući da može da skroji rezultat“. Također ističe da je Priština potpuno uskladila svoju vanjsku politiku sa EU, te da Beograd “i dalje odbija da sankcioniše Rusiju, i dalje promoviše proruske narative, i dalje širi trgovinu sa Rusijom“.
Prema njegovim riječima, “poenta je da je Srbija zarobljena država, što znači da su zarobljeni i njeni susedi”. Također navodi da “Kosovo ima put ka transformativnim političkim promjenama, a Srbija ne”.
– Balkanska zamka je ovijekovečena podjelama oko Kosova unutar same Evrope”, piše Joseph, te dodaje da četiri NATO članice “podstiču neravnotežu koja Srbiju – i region – drži kao taoca autokrate.
On ističe da NATO članice tokom sastanka u Vilniusu trebaju da imaju na umu da je 1999. godine savez djelovao na Kosovu iz principijelnih razloga.
– Alijansa je utrla put nezavisnosti Kosova – i Putinovoj trajnoj gorčini. Godine 1995. Alijansa je djelovala u Bosni i Hercegovini – prekasno da zaustavi genocid, ali je utrla put manjkavom miru, navodi on.
– NATO dijeli, i uvijek će dijeliti, odgovornost za demokratsku stabilnost na Balkanu. Neuspjeh da se suoči sa potrebom za jedinstvom alijanse po pitanju Kosova nije samo neodgovorno, već je od materijalne koristi za Vladimira Putina. Neuspjeh da se zaustave Dodikove prijetnje također jača Moskvu, piše on.
Dodaje da američki predsjednik Joe Biden dobro poznaje situaciju na Balkanu, te poziva njega i ljude oko njega da pozovu Ukrajinu da prizna nezavisnost Kosova.
