Srbijansko društvo se nalazi u opasnoj krizi da eksplodira na način unutrašnjih sukoba što potvrđuje tezu da se spirala nasilja koja je krenula iz beogradskih nacional-socijalističkih političkih krugova završava na svom rodnom mjestu!
Antibirokratska revolucija je bila eksplozija nacional-socijalizma pod rukovodstvom Slobodana Miloševića, osmišljena u nacističkim intelektualnim krugovima kao početak stvaranja “Velike Srbije”. Prethodno je trebalo porušiti rukovodstva republičkih i pokrajinskioh rukvodstava masovnim pokretom “antibirokrata” u Vojvodini, Crnoj Gori, Srbiji, Bosni i Hercegovini a na Kosovu su tenkovi s petokrakom i oficirima bez petokraka na kapama ali sa četničkim znakovljem započeli teror nad Albancima.
Uz “antibirokrate” i vojsku bez petokraka, nezaobilazna je bila Srpska pravoslavna crkva koja je rečenim snagama rušenja SFRJ pridružila nošenje mošti cara Lazara! Širenjem Srbije u širinu, umjesto u visinu, rezultiralo je da je srpska država učinila najveće zločine prema drugim i drugačijim, sve do razmjera genocida. Pod sloganom “Srbija do Tokija” krenule su Miloševićeve nac-falange da bi svom ratnom tehnikom, naoružanjem i ljudskim materijalom Srbija svoje granice uspostavila na liniji Karlobag-Karlovac-Virovitica. Uspješnom antikolonijalnom borbom kosovskih Albanaca, Srbija se vratila u svoje istorijske granice! Privremeno!- na sav glas saopštava firer Aleksandar Vučić, u daljem tekstu AV, nakon što je 2012. godine preuzeo u svoje ruke sve poluge državne vlasti.
Kratka denacifikacija
U kratkom periodu od oktobarskih promjena i sezone odlaska srpskih ratnih zločinaca u Hag, započeo je proces stabilizacije i denacifikacije srbijanskog društva. Međutim, ostaci režima “balkanskog krvnika” bili su veoma jaki a snagu im davali Putinova Rusija i Srpska pravoslavna crkva.
Znajući snagu SPC, Vučićev prvi potez je bio da tada 2.863 sveštenika i 1.461 monaha i monahinje proglasi državnim službenicima On im plaća socijalno osiguranje za šta godišnje izdvaja više od 3,5 miliona eura! Uz to, po članu 6. Ustava SPC , ona “samostalno vrši kontrolu prihoda i rashoda”. Prema podacima starim deset godina, SPC godišnje prihoduje više od 140 miliona eura! Bez dotacija države! Poslije Elektroprivrede Srbije i Naftne industrije, SPC je treća finansijska sila sila našeg susjeda!
SPC u Srbiji ima 15, u bivšim republikama SFRJ 13 i u dijaspori 12 eparhija. Kolika je to politička i moralna snaga u rukama AV, vidi se i iz izjave protojereja Mitropolije crnogorsko- primorske, Velibora Džomića koji kaže: “U Crnoj Gori ima 650 crkvenih odbora sa 3.000 članova, što je više od broja vojnika koje imamo!”. Njihova politička snaga se vidjela u litijama, posebnim molitvama sa hiljadama učesnika koji su rušili vlast Mila Đukanovića koja se izborila za samostalnu, evropsku državu, da bi umjesto nje uspostavili velikosrpsku vlast četničkih, dakle, nacističkih temelja.
Dakle, SPC je najjača organizacija Srpske nacional-socijalističke stranke. Na pritisak dugmeta, kreću litije na bilo kom i bilo kojem mjestu. Za četvrtak pred nama, SPC priređuje litije na čijem će čelu biti kivot sa moštima Svetog vladike Nikolaja, koji je bio jedan od ideologa nacizma i odlikovan od Hitlera. Učesnici litije će šetati od Vaznesenjskog do Svetosavskog hrama u Beogradu.
Firer AV je već osigurao 2.200 autobusa za petak “najveći u historiji miting”, kako kažu njegovi organizatori, koji će iz unutrašnje Srbije dovoziti članstvo, sa svim ićem i pićem. “Bit će to vašar taštine”, kaže publicista Dragan Eraković. Mediji AV najavljuju da će to biti historijski govor narodu. Prema mojoj evidenciji, ovo je jubilarni, 375 govor AV svom narodu. Kao kralj Aleksandar: “Ja i moj narod!”. Zašto, nakon historijskog Gazimestana kada je Milošević najavio ratni pohod, AV drži istorijski govor u Beogradu. Simbolike ima, ali razlike su suštinske.
Diktatura AV je ozbiljno načeta što se vidi i po stotinama hiljada opozicionara koji su prošlog vikenda blokirali srbijansku prijestonicu. Veliki strah se uvukao u AV. Njegovi javni istupi nakon prvog protesta u kojima je opoziciju nazivao ološem i ruljom, neprijateljima Srbije koji su iskoristili tragediju dva masovna ubistva nevinih učenika i punoljetnih osoba u Beogradu i Mladenovcu da naprave nerede, bila je samo povod za još veći broj okupljenih pod sloganom “Srbija protiv nasilja”. AV i njegova propagandna mašinerija su zamijenili teze. Naime, opozicija je demonstrirala protiv nasilja koje propagira i provodi sistem AV! Zato će treća “litija” u Beogradu, koju opozicija zakazuje u subotu biti još masovnija. Ukoliko režim ne upotrijebi sva sredstva. Čak i vagnerovce!
Laži i falsifikati historije
Lažima i falsifikatima, režim AV se dugo služio i došlo je do masovne dezorijentacije i rušenja srbijanskog društva. Službeno se zalaže AV za evropske integracije i dobija investicije sa zapada, dok njegovi mediji vode danonoćnu antizapadnu i antiameričku propagandu. AV službeno osuđuje napad Rusije na Ukrajinu, a mediji ruske zločine slave kao vlastite pobjede. Službeno, AV hvali uspjehe u borbi protiv mafije, a pola MUP-a je u mafiji. Službeno, zalaže se za dobre odnose sa susjedima, a BIA i VOA, na čelu sa drogiranim Aleksandrom Vulinom upotrebljava sva sredstva u rušenju Bosne i Hercegovine i Crne Gore. Službeno i neslužbeno, AV režim od osuđenih ratnih zločinaca pravi heroje. Čak, predavače u školama, medijske ličnosti.
Zločin genocida u Srebrenici nije bio, nije bilo konc-logora za nesrbe, Sarajlije su same sebe granatirali…Mafijaši, poput Kristijana Golubovića snimaju spotove u osnovnim školama. Zločin se ne osuđuje. Naprosto, kod neukog, posebno mladog svijeta postaje povoljan. Umjesto 1.200 policajaca koji će biti na poslu u školama, bolje bi bilo da je uložio novce u istinu o devedesetim. Dakle, srbijansko društvo je razlomljeno, dezorjentirano, istina i laž su izmiješani, sistem vrijednosti je totalno poremećen, silikonske prostitutke su priznate medijske ličnosti, “realiti je stanje života u Srbiji”, veli vlasnik PINK televizije sa nacionalnom, to jest frekvencijom “srpskog sveta”. Da ne dužim.
Sliku Srbije Miloševića i Vučića, kao da je proročanski naslikao veliki srpski pisac Borislav Pekić u kratkom, ali sjajnom eseju. I ne samo Srbije! Citiram:
Idealno hrđava država
država čija je budućnost večita, a prošlost traje samo koliko i ona;
država u kojoj snaga caruje, a um valja klade;
država u kojoj ste prinuđeni drugima da kopate jame da sami u njih ne biste upali;
država u kojoj se jednakost sastoji u bedi, a sloboda u nejednakosti;
država čiji su građani taoci njene vlade;
država u kojoj ste srećni ako ste živi;
država u kojoj svako zna šta treba da uradi ali ne zna zašto;
država kojoj nije dosta što je podnosite već zahteva da to činite sa oduševljenjem;
država koja se poziva na nebo kad joj ne ide dobro, a na sebe kad joj pođe bolje;
država u kojoj je sve što se čini neizbežno, a sve što je neizbežno nikad se ne događa;
država čije se vođe prenose na rukama, a njihova vlast ispod ruke;
država u kojoj su sredstva za proizvodnju u privatnim rukama, ona u kojoj su u državnim rukama, a naročito ona u kojoj sredstva za proizvodnju nisu u ničijim rukama;
država u kojoj mesto očevine nasleđujete strah;
država u kojoj je jedina pouzdana rubrika u novinama – čitulja;
država u kojoj zemlja pripada onima koji na njoj gladuju;
država u kojoj mašine zamenjuju radnike, a radnici mašine;
država čiji vas vojnici uče geografiji suseda;
država u kojoj lakše menjate pol nego prošlost;
država u kojoj je građanin odgovoran za svoje pretke, ali ne odgovara za svoje potomke;
država u kojoj određivanje slobode počinje njenim ograničenjima;
država u kojoj zakoni ne prethode prestupima, već ih slede;
država u kojoj je ćutanje najrašireniji oblik javnog mišljenja, a obožavanje najrašireniji vid javnog delovanja;
država u kojoj se vi i onaj koji vas progoni borite za iste ideale, samo je pitanje ko će prvi opaliti;
država u kojoj se ljudi ne sahranjuju samo na grobljima;
država čiju himnu slušate kao sopstveno opelo.
