Na posljednjem u nizu kamernih koncerata u okviru festivala sarajevskoj publici predstavio se dvojac RomAn koji čine istaknuti umjetnici iz susjedne Srbije, oboistkinja Sanja Romić i gitarist Zoran Anić. Sanja Romić umjetnica je sa bogatom koncertnom i pedagoškom karijerom, a na ljepotu njene interpretacije nije ostao ravnodušan ni čuveni Zubin Mehta. Zoran Anić, čije su interpretacije okarakterisane kao virtuozne i nadahnute, nastupao je na velikom broju koncerata širom Evrope i Amerike.
Prijatna neposrednost
Za sarajevski koncert umjetnički dvojac publiku je odlučio povesti na jednosatni put oko svijeta odabravši interesantan kaleidoskop kompozitorskih imena sa prostora obje strane Atlantika kao što su: Béla Bártok (1881-1945), Máximo Diego Pujol (1957), Celso Machado (1953), Maurice Ravel (1875-1937), Laurent Boutros (1964), Heitor Villa-Lobos (1887-1959) i Ástor Piazzola (1921-1992). S obzirom na to da se neobičan spoj oboe i gitare na koncertnim dešavanjima u domaćoj kulturnoj sredini nema priliku često čuti, time je ovaj događaj zaslužio pažnju publike i stručne javnosti. Publika svih generacija u ispunjenoj sali “Cvjetko Rihtman” prisustvovala je ovom repertoarski i izvođački jedinstvenom koncertu. Vrijedi spomenuti i da su umjetnici sami govorili o svakom djelu prije izvođenja, što je koncertnoj atmosferi dodalo dozu prijatne neposrednosti.
Koncertnu večer RomAn Duo otvorio je Bártokovim “Rumunskim plesovima” Sz. 68, BB 76. Djelo je originalno napisano za klavir, a potom i za orkestar, te sadrži citate rumunskih napjeva. Dvojac je ovom izvedbom najavio način svog muziciranja u ostatku koncerta, odsviravši kompoziciju smireno i koordinirano.
Nakon Bartoka, RomAn Duo poveo nas je preko okeana predstavivši djelo savremenog argentinskog kompozitora Máxima Diega Pujola izvevši lirski intoniran II stav pod nazivom “Palermo” iz poznate svite “Buenos Aires”. Tokom ove izvedbe, dvojac je interpretaciju obogatio zanosom i ležernošću, kako u zajedničkim, tako i u solističkim dijelovima stava.
Naredno djelo na koncertnom programu bila je “Popularna muzika Brazila” brazilskog virtuoza na gitari i perkusioniste Celsa Machada. Bogatstvo uticaja koje odlikuje brazilsku muziku još jednom se pokazalo i kroz izvedbu stavova “Paçoca”, “Pé de Moleque” i “Piazza Vittorio”. Ritmičnost, te dinamička, ali i gradacija u temperamentu, kao karakteristike koje krase interpretaciju ove kompozicije, došle su do izražaja u interpretaciji umjetničkog dvojca, koji je prikladnom smjenom intepretativnog zanosa i smirene suptilnosti pronašao mjeru za prezentovanje djela publici.
Nakon boravka u muzičkim horizontima Argentine i Brazila, djelima velikog Ravela i francuskog savremenog kompozitora Boutrosa, uslijedio je povratak na evropski kontinent. Pri tome je RomAn Duo prvo izveo Ravelovo djelo “Pièce en forme de Habanera”, koje svjedoči kompozitorovoj tadašnjoj fascinaciji španjolskim folklorom, a potom djelo savremenog francuskog kompozitora Boutrosa pod nazivom “Amasia”. Nježnost i sofisticiranost dionice oboe, uz konciznu podršku gitarske dionice koja je sadržavala karakterističnu ritamsku okosnicu popularnog španskog plesa, odlikovala je izvedbu Ravelovog djela. Upustivši se u izvođenje Boutrosove “Amasie”, RomAn Duo je donio dašak istočnjačkog zvuka, što je u kompoziciji zastupljeno kroz karakterističnu strukturu melodije i bogato ornamentiranje u dionici oboe. Pored toga, vješto manevrisanje oboistkinje u različitim registrima instrumenta učinilo je izvedbu ovog djela izuzetno uspješnom.
Histoire du Tango
Za kraj koncerta RomAn Duo je napravio još jedan okret ka južnoameričkom kontinentu izvevši poznatu “Ariu” iz djela “Bachianas Brasileiras” br. 5 velikog brazilskog kompozitora Heitora Villa-Lobosa, a za kraj ostavivši dva stavka iz čuvene kompozicije “Histoire du Tango” argentinskog velikana Piazzole koji je umjetničko uobličavanje ove plesne forme doveo do vrhunca. Villa-Lobosova “Aria” djelo je primarno napisano za vokalnu dionicu uz pratnju, zbog čega je bilo jasno da je ekspresivnost izvođenja i način fraziranja primarna karakteristika pristupa izvođača u ovom djelu. Dvojac je postavljeni interpretativni zadatak donio sa velikim uspjehom, donijevši neophodnu emotivnost na tehnički izvrsnom nivou.
Odabravši iz Piazzoline kompozicije stavove “Cafe 1930” i “Night Club 1960”, umjetnici su temperamentnom i tehnički i koordinacijski usaglašenom izvedbom na najbolji način pokazali kako zvuči kada jedan ples u rukama vrhunskog kompozitora preraste u umjetničku formu najvišeg nivoa. Za kraj je publika umjetnike nagradila dugotrajnim aplauzom, a oni su zahvalili kratkim baroknim bisom.
Koncert RomAn Dua posebno je značajan ima li se u vidu da spoj oboe i gitare na koncertnim podijima naše sredine nije česta pojava. Aranžmani kompozicija prijemčivih za širu publiku, koje su umjetnici sami priredili, uz visoku tehničku izvedbu, učinili su koncert RomAn Dua događajem koji umjetnicima može poslužiti kao poticaj za proširenje ideja u smislu organizacije sastava i repertoara nekih budućih koncertnih događaja.
